بی خوابی برگشتی

هنگامی که افراد مصرف برخی از داروها را که معمولاً به آنها کمک می کند، متوقف می کنند، ممکن است دچار بی خوابی برگشتی شوند و در به خواب رفتن یا ماندن در خواب دچار مشکل شوند. بی خوابی برگشتی گاهی بدتر از بی خوابی است که فرد قبل از درمان داشته است. داروهایی که می توانند باعث بی خوابی برگشتی شوند عبارتند از بنزودیازپین ها و داروهای زد مانند زوپیکلون، زولپیدم و زالپلون. با این حال، داروهای دیگری که افراد برای خواب استفاده می کنند نیز ممکن است باعث آن شوند. به خواندن ادامه دهید تا در مورد داروهایی که باعث بی خوابی برگشتی می شوند بیشتر بدانید. این مقاله همچنین راهکارهایی برای مقابله با بی خوابی برگشتی ارائه می دهد.

بی خوابی برگشتی چیست؟

بی خوابی برگشتی، مشکل در خواب است که زمانی رخ می دهد که فرد مصرف دارویی را که معمولاً به خوابیدن کمک می کند، متوقف کند. این یک عارضه جانبی رایج برخی از قرص های خواب است. گاهی اوقات، بی خوابی برگشتی بدتر از بی خوابی است که فرد قبل از درمان تجربه کرده است. به طور معمول، پزشکان فقط داروهایی را تجویز می کنند که احتمالاً باعث بی خوابی برگشتی در کوتاه ترین زمان ممکن می شوند.

کدام داروها می توانند باعث بی خوابی برگشتی شوند؟

بنزودیازپین ها و داروهای گروه زد که به داروهای زد معروف هستند، زمانی که فرد مصرف آنها را متوقف می کند، می توانند باعث بی خوابی برگشتی شوند. هم بنزودیازپین ها و هم داروهای زد بر اسید گاما آمینوبوتیریک تأثیر می گذارند که تحریک سیستم عصبی را کاهش می دهد. این باعث افزایش احساس آرامش و خواب آلودگی می شود اما خطر وابستگی و عوارض جانبی را نیز به همراه دارد. نمونه هایی از این داروها عبارتند از:

• زولپیدم 
• زوپیکلون 
• زالپلون 
• اسزوپیکلون 
• آلپرازولام 
• کلردیازپوکساید 
• لورازپام 
• اگزازپام
• کلونازپام 
• دیازپام 
• کلورازپات 
• استازولام
• فلورازپام
• تمازپام 
• تریازولام 
• میدازولام 

به دلیل خطر بی خوابی برگشتی و سایر عوارض جانبی این داروها، بسیاری از پزشکان انواع دیگر داروهای خواب آور را ترجیح می دهند. پزشکان می‌توانند این موارد را بدون برچسب تجویز کنند، به این معنی که آن‌ها را برای هدفی متفاوت با آنچه سازمان غذا و داروی آمریکا تأیید کرده است، تجویز می‌کنند.
پزشکان ممکن است تجویز کنند:

• آنتی هیستامین ها مانند دیفن هیدرامین بنادریل و هیدروکسی زین
• داروهای ضد افسردگی، مانند میرتازاپین رمرون
• داروهای ضد روان پریشی، مانند کوتیاپین و اولانزاپین 
• برخی از داروهای دیگر، مانند ملاتونین، بدون نسخه بدون نسخه در دسترس هستند.

بی خوابی برگشتی چقدر طول می کشد؟

مدت زمان مشخصی وجود ندارد که بی خوابی بازگشتی ادامه داشته باشد. هر فردی احتمالاً تجربه متفاوتی خواهد داشت. با این حال، به طور کلی، پزشکان انتظار دارند که علائم ترک برای بنزودیازپین ها بیش از 4 هفته طول نکشند. طول مدت اثرات ترک می تواند به دارو، تغییر دوز و نیمه عمر دارو بستگی داشته باشد. این مدت زمانی است که طول می کشد تا مقدار دارو در بدن به نصف برسد. بنزودیازپین‌های کوتاه‌اثر باعث بی‌خوابی برگشتی کمتری نسبت به داروهای با اثر طولانی‌تر می‌شوند. بنزودیازپین های قوی تر نیز ممکن است باعث بی خوابی برگشتی شوند.

آیا بی خوابی برگشتی قابل پیشگیری است؟

ممکن است نتوان از بی خوابی برگشتی در همه افراد جلوگیری کرد، اما افراد می توانند برای کاهش این خطر موارد زیر را امتحان کنند:

• مصرف داروهایی با نیمه عمر کوتاه تر
• آنها را در کوتاه ترین زمان ممکن مصرف کنید
• کاهش آهسته مصرف

با این حال، کاهش آهسته دوز همیشه از بی خوابی برگشتی جلوگیری نمی کند. برخی از افراد ممکن است تا زمانی که دارو به طور کامل بدنشان را ترک نکند، بی خوابی برگشتی را تجربه کنند. با این وجود، کاهش تدریجی مصرف بنزودیازپین ها بسیار مهم است، به خصوص اگر فردی بیش از 1 ماه آنها را مصرف کرده باشد. قطع ناگهانی این دارو می تواند علائم شدیدی ایجاد کند و می تواند کشنده باشد.

منبع : Medicalnewstoday.com
ترجمه : تحریریه ماهان مدیکال